Yanıyor içimizin kaldırım taşları

Yanıyor içimizin kaldırım taşları
Ritmik es

Kolu kopuk oyuncak bebek
Kaybı bir günlüğe denk düşen ılık ışık

Bilinmez
Birleşmeden nasıl sağılır tutku dudaklardan

Dudakların bükümüne bir kırmızı nergis

Bekleyen
-gibi sabır
-gibi sessizlik

Dudağın titremesi
Bardağın suya doyduğu an

Aynada traşsız yüzüm

Ritmik es

Saçları yoluk oyuncak bebek

Ellerim

Dokunmayı öğrenmeli ses
Sonra yanılgıyı

Yumruklu bir sarılma
Veda senfonisinin provası

Kaçacak yer yoksa
Yerle yeksan bir düş aynadaki yüzüm

Ritmik es

Gözleri iğdiş edilmiş oyuncak bebek

Dudakların bükümünde bir kabus

Söylenmeli söz
Çalmıyorsa istencin yabanıl atını

Korlara bulanan bir acıdır içimde hissettiğim

Sigaranın kül tablasında sönüşü
-gibi derin nefes
-gibi hırıltı
Uyurken okunmalı tarih kulaklara
Belki diye

Yatakta solgun bir nergis gibiyse beden
Yüzümde bir çözülme

Ritmik es

Sakallı oyuncak bebek

Aynada parlayan yüzüm

Bayram arifesi acıları çınlıyorsa parmak uçlarında
Yazılmalı tarih uykunun köşesine
Fısıldamalı sözler kapalı bilincin kapısında
Belki diye

Bir sabah
-gibi bir savaş
-gibi Cesedin soğuk gölgesinde uyanmak

Sabah eksik ve yaralı
Yüzümün gölgesi sarı

Ritmik es

Ağlayan oyuncak bir bebek
-gibi sesli

Titremiyorsa sözcükler dokunmalı tenler
-gibi yalan
Yalan yaşamın düş kırıklığı

Unutulmamalı gece ve ses
Kırılmadan içeride en büyük
-gibi büyük betimleme

Bugünün düne yakınlığı kadar ezbere

Ritmik es

Son söz niyetine bir duadır yazmak

“her şairin infazı kalem tutmasıyla”

Söz biter
Çığlık kalır

Sakın ıslık çalma

-ki bu kentin tüm kadınları ellerinizde tenimin her damlası

Tenim tinine armağan olsun

Kırılan bir ayna
-gibi yüzüm

Yakılan bir bebek
-gibi oyuncak

Yazılan bir şiir
-gibi bu yalan


İzmir ‘07