kültablasını boşaltıyor hazin bir ses
sonra umutsuzca bana sarılıyorum
sarıldığım ağaç olağanca hızıyla çöküyor...
düşüyorum
düştüğüm yer
belirsiz
biçimsiz
gibi yüzüm...
sonra akşam geliyor aceleyin...
bir sen eksiksin bir de bir kadeh kırmızı şarap...
beraber atlaslardan beğendiğimiz yerler
bir bir düşüyor
düşman işgali
emir eri
üniforma
gibi yeşil yüzüm...
sınırlardaki kalın siyah çizgileri çekiyoruz aramıza
sonra sen susuş oluyorsun tüm akarsu ağızlarında
bense bir bandoda sadece su sesi...
şimdi atlaslardan aşırmalı sınırları
batmalı her yerimize o dikenli teller
terlemeliyiz belki de
soluk soluğa koşmalıyız
-çocukluğumuzdaki gibi belki de-
yorulmalıyız ansızın
ve düşmeliyiz atlaslardan bir yerlere...
gitmeyi düşlediğimiz ülkeyle aynı kareye düşmeyi isteyerek
ve
bilerek kanamalı bileklerimiz..
sonra ansızın sabah olur...
latin ezgileri dilimde
sesim yalnız
sesim cılız
ve sesim tek...
koca bir ağaca sığınmış ağlamaklıyım...
sarılıyorum ağaca...
ağaç olağanca hızıyla çökmekte...
sağımda eski bir kol...
yaralar içinde
solumda eski bir kol...
yaralar içimde
o gün bu gündür kanımla yıkanıyor yüzüm...
sesim olmayacAk kadar pes ve bulanık...
çamur gibi
gibi yüzüm
gibi yaşamım
gibi bu hayat...
Kayıtlar
