ANKARA'da denizin göle düşüşü...

baharda asılı kalmış yüzleri
insanlar...
uçurtmalar gibi yüksek tellerde
gerilimi bacak aralarından aşırıp gözlerine çekmişler.

bahar olmaması ne kötü.

hiç bir çiçeğin açamayacağı
ama
her bir çiçeğin solabileceği
soğuktan yüzlerin atlası...

kültablalarında uyanan bir kent.
izmaritten ve başı boş köprülerden

iki kat arasına sıkışmış meyhanelerden
çıkıp gurup vaktini gölde geçiren esmer romantikler
gördüm.

ankara'da bir akşam vakti
denizin göle düşüşünü gördüm.
gözlerim gördü.

ankara'da bir akşan üstü
tüm kuşlar gölde boğuldu
ben öldüm...