GEDİZ'e dair...

Atlamak bir yerlerden....
Nerede sabah olsa...
Bir yerlerde sonuna kadar gelemeyen cümleler mezarlığı.
"herkesin kendi kendini becermesi eylemi"
Yalnızlığın tanımını yapıyor yarım ağzıyla bir kadın elbisesi.
Kırmızı bir kadının gölgesinde büyüyen
En ufak toz tanesidir.
Atlamak
Kelimelerin tam altından.
Herkesin bir şahide ihtiyaç duyduğu bu diyarda.
Kelebeklerin tırmandığı yokuşlar artık koca bir bozkıra çıkar.
Ağaçların adımlarına takılan bir kaç yüz var.
Denize yürüyor tüm
Tüm bulutlar.
Bir kaç yüz...
Arınmak için Gediz’in suyunda.
Kırmızı bir kadının eteğinden düşüp Gediz'de beni yaratan girdap'a girer ansızın.
Adımlara takılan bir kaç yüz...
İşte güneş ellerinde…
Burada şimdi sabah…
Şimdi sonuna geliyor cümleler yığını.
Gediz’in suyunda arınan birkaç yüz…
Kırmızı, yüzümde açan sardunyaya konan bir yalı çapkınıdır.
BEN GEDİZ’İN BİSMİLLAHSIZ OĞLUYUM…
Doğ bereketimin ve hasretimin üzerine ey kanlı güneş…
Atlamak tanrıların tüm dağlarından…
İleride bir delta da sabah olmakta…
Kırmızı yakasında bir karanfille işte bu mezarlığın içinde…